Tulay

Kinakanta ko ngayon nang paulit-ulit ang London Bridge is falling down:

London Bridge is falling down,
Falling down, falling down.
London Bridge is falling down,
My fair lady.

Sa pang-XX na pagkakataon, kinuha na naman ako para maging tulay ng pagmamahal.

Kinuha akong maging tulay ni W.

Ayaw ko sana, pero hindi ako tumutol. Para saan pa't naging napakabait kong kaibigan sa kaniya?

Isa pa, paraan iyon para lalo ko siyang makilala. Isa sa perks ng pagiging isang tulay ay ang madalas na pakikipag-text sa tinutulungang kaibigan. Sa kaso ko, palagi kong nakakakuwentuhan si W.

Inamin ko sa kaniya na ideal guy naman siya. Na siguro, maraming girls ang kinikilig sa kaniya. Un nga lang, siya na yata ang hari ng katorpehan.

At sa mga kuwentuhan namin, mas lalo ko siyang nakikilala, at mas lalo kong umaasa na sana, sana, ako na lang ang ibigin niya. Hay, my bad, I know.

The spider being stucked in his own web. Ganito ang sitwasyon ko sa ngayon.

Yes, I'm sorting things out, at sana, sana, mas mapadali ang pag-burn ko ng bridge sa pagitan naming dalawa ni W. Isang tulay na ako lang naman ang nag-uugnay.

Ako lang naman ang nagpipilit mag-ugnay.