Nag-usap kami ng kaibigan ko kanina. Usapang pag-ibig.
Sabi niya, bakit daw ganun, palagi na lang daw siyang willing victim ng mga naging ka-relasyon niya.
In what way, tanong ko.
Na lagi daw siyang ginagamit, tapos pag nakuha na ang gusto e iiwan na daw siya.
Ung huling partner niya, may boyfriend pala na iba. Inaway-away siya ng "orig" partner. Hindi naman daw niya alam na pangalawa siya.
Pagkatapos makuha ni boy ang gusto niya sa friend ko (business deal daw), iniwan din siya at pinili si "orig" partner. One month daw siyang depressed dahil doon.
Malungkot nga ang sinapit niya.
Tinanong ko uli siya: wala ba siyang ginagawa para hindi na siya maging "willing victim" uli?
Wala na daw, tugon niya. Ganun daw yata hangga't nagmamahal ka, magiging willing victim ka palagi.
Na kinontra ko naman.
Sabi ko, nasa kanya naman iyan kung magiging willing victim siya uli. Kailangan na magaling siyang mangilatis ng tao. At ang lahat, may hangganan.
Sabi niya uli: katulad lang iyan ng pagmamahal mo sa sarili. Kung magmamahal ka ng iba, di ba hindi 100% mong ibibigay ang sarili mo? Magtitira ka sa sarili mo.
At ang sabi ko naman, mahirap na umibig kung lagi mong iisipin ung ganun.
Parang laging may hadlang, o may doubt.
Love your partner, love yourself more.
At kung hindi mag-work ang relasyon kasi me motibo ang partner mo na hindi mo gusto, hiwalayan mo.
Kung ganung klase siyang tao, he doesn't deserve you, ang lahat-lahat sa iyo.
Disclaimer: Feeling love guru lang ako sa friend ko, pero ako po ay 6 months nang sawi. Hay pag-ibig!
No comments:
Post a Comment